کد مطلب:27891 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:114
اكنون می خواهیم بگوییم كه امامان معصوم علیهم السلام نیز در هنگام تفسیر حدیث، این حقیقت را بارهای بار، علنی كرده اند. پس از اشاره به این حقیقت، سخن را در این قسمت به فرجام ببریم. باری، آن بزرگان و بزرگواران، آن امیران سخن و چشندگان جانِ علم نیز كه «اهل خانه»اند و «بهتر می دانند كه در خانه وحی چیست»،[1] از این حدیث، در مواقع مناسب، فقط همین تفسیر را به دست داده اند و نه جز آن را. ابو اسحاق می گوید: به علی بن حسین علیهما السلام گفتم:معنای گفته پیامبرصلی الله علیه وآله:«هر كه من مولای اویم، پس علی مولای اوست» چیست؟ گفت:به آنان آگاهانْد كه او امام پس از ایشان است.[2]. این گونه تفسیرها در میراث امامان علیهم السلام فراوان است و تفسیر آن بزرگواران، بی گمان بر هر تفسیر دیگری مقدّم است.[3].
گفتیم آنان كه در آن هنگام حضور داشتند، از جمله:«هر كه من مولای اویم، این [ علی] مولای اوست»، ولایت و زعامت و امامت را فهمیدند و بر این پایه به مولاعلیه السلام درود گفتند و او را ستودند. ادیبان و شاعران نیز چنان فهمیدند و آن حقیقت را در چكامه ها نهادند و به تاریخ سپردند. تیره دلان نیز چنان فهمیدند؛ ولی برنتابیدند و خیره سری كردند و موضع گرفتند.